Niestety, do wielu ludzi to starochińska mądrość nie przemówi. Pojawi się szyderczy uśmiech i z wyrzutem w głosie wyśmieje tę sentencję. Dla życiowego malkontenta ogród to kawałek ziemi uprawnej, szopa z narzędziami, sadzonki, gumiaki i papranie się w piachu. No, może jeszcze kilka drzew i krzewów, które też wymagają pracy!
- Jaki ogród? Jakie szczęście?! Z pracą i w domu wyrobić się nie mogę, a jeszcze mam sobie brać ogród na głowę?!
Żyjemy w czasach pośpiechu i szerzącej się tandety, które bardzo ograniczają nas w tym jakże rozwojowym świecie, nie dają zbyt dużych szans niczemu, co wydaje się być już tylko tchnieniem spokojnego, szczęśliwego i dostatniego życia...
Ale gdzieś są takie ogrody. Uprawiają je szczęśliwi ludzie, których pasją jest harmonijne życie w zgodzie z naturą, ze światem, z innymi ludźmi, z samymi sobą. Każdy taki ogród jest przepiękny, niepowtarzalny... Pośrodku jest źródełko z czystą, rześką wodą, które niebieską wstęgą wije się pośród zielonych traw i barwnych kwiatów, przecinając spacerowe alejki. Przepiękne, drewniane mostki tu i ówdzie, spoglądają na wartki nurt rzeczki, a zgrabne ławeczki z pięknie zdobionymi oparciami zapraszają do odpoczynku, chwili refleksji, ukojenia. Taki ogród jest na pięknym, niewysokim wzgórzu, z którego rozpościera się zapierający dech w piersiach widok przepięknych dolin otoczonych pasmem zalesionych wzgórz i zaśnieżonych szczytów. Błękit nieba doskonale współgra z bielą pierzastych chmur, zielenią traw, brązem kory drzew. Każdego ranka w pierwszych promieniach słońca rośliny spijają rosę ze swoich liści. Zawsze świeci tam delikatne słońce, wieje tylko delikatny zefir, czasem pada ciepły, orzeźwiający deszczyk. Z deszczu i promieni słońca tworzy się przepiękna tęcza, która za każdym razem dodaje wyjątkowości temu miejscu. W ogrodzie znajduje się biała, ażurowa altana, która jest miejscem szczególnym. Można tu przysiąść z przyjaciółmi i porozmawiać, delektując się aromatyczną herbatą. Wzdłuż alejek rosną przepiękne kwiaty, całkiem małe i niepozorne, ale jakże urzekające, i większe, odważniejsze w kolorach i te największe, większe od człowieka. W tym ogrodzie zawsze panuje ciepła wiosna w zgodzie z przyjemnym latem. Do woli można spacerować boso, doświadczając najdelikatniejszych wrażeń, dotyku liści kołysanych wiatrem, można poczuć miękkość traw, subtelną twardość piasku. Można upajać się wonią kwiatów, wsłuchiwać się w naturę. Radosny śpiew ptaków, szum bystrej wody, bzyczenie pracowitych pszczół, bezgłos pięknych motyli i bardzo szczęśliwy ktoś.
Bo kwiaty to myśli, motyle to piękne znajomości lub sytuacje, które choć trwają krótko, ubarwiają życie i dzięki komuś mogą zaistnieć, pszczoły to praca, to możliwości, dające wspaniałe efekty i sukcesy, słońce to wieczna pomyślność, deszcz to trzeźwość myślenia, a wiatr orzeźwia, pozwala na głębszy oddech. Tęcza to nieskończoność możliwości, ptaki i ich cudny śpiew to ludzie, ciepłe słowa uznania, podziwu, a przyjaciele z altanki to marzenia. Ot tak, po prostu.
Cudowny ogród. I gdzie on jest? W Twoim umyśle, tylko zatrzymaj się i znajdź w sobie źródełko, które pozwoli ożyć Twoim myślom. Znajdź altankę. Złap tchnienie...
Ogród to nie tylko kawałek gruntu, to wspaniały kawałek Twojego umysłu.
bardzo piękna metafora <3 dla mnie urządzanie ogrodu i dbanie o niego to przede wszystkim relaks, odstresowanie się, wyciszenie. jak jestem zła to też wolę iść przekopać rabatkę by się uspokoić a nie wybuchać. na szczęście coraz więcej osób docenia potęgę roślin :)
OdpowiedzUsuń